Dorman. Archiwum otwarte

W 2016 roku Iwona Dowsilas, córka Jana Dormana przekazała archiwum artysty w depozyt Instytutowi Teatralnemu, dzięki czemu niezliczone tomy teczek znalazły się na półkach Pracowni Dokumentacji Teatru w Warszawie. Porządkowaniu, opisowi i digitalizacji zbiorów towarzyszył równoległy proces badawczy, przywracający zapoznaną myśl Dormana teoretykom i praktykom teatru. W spotkaniu z tak niezwykłym, wymykającym się klasyfikacjom zasobem, postanowiono nie zamykać się w obrębie wypracowanych metodologii badawczych i stworzono grupę złożoną
z teoretyków, dramaturgów, reżyserów, aktorów, pedagogów teatru, twórców niezależnych,
z którymi rozpoczęto wspólne rozpakowywanie archiwum. Tak zainicjowano projekt „Dorman. Archiwum otwarte”, który został oparty na założeniu, że archiwum artysty to otwarte pole do rozczytywania w rozmaitych porządkach wyłaniających się z dialogu między pozostawioną przez niego spuścizną a doświadczeniami oraz wrażliwością uczestników grupy. Strategie archiwizacyjne stosowane przez Dormana i to, jak w jego archiwum przenika się teatr z życiem
i życie z teatrem, stanowiły o tym, że ważną częścią tego zbioru były relacje z ludźmi
i wytwarzanie sytuacji dialogu. Dlatego potraktowano archiwum jak strukturę, którą można wzbogacić o kolejne archiwa – tak zostały zebrane historie mówione osób współpracujących
z Dormanem, przetworzono wybrane elementy jego twórczości na warsztaty, poddano jego dorobek remiksowi. Wielość perspektyw, jaka wyłoniła się z rocznego performatywnego działania w archiwum, znalazła odbicie w przygotowanym programie wydarzenia „Archiwum Dormana. Inspiracje, praktyki, refleksje”.